کائولن

 کائولینیت ( Kaolinite ) با فرمول شیمیائی Al₂si₂o₅(OH)₄ یک کانی رسی است و در گروه کانی های صنعتی قرار دارد. به سنگهائی که غنی از کائولینیت باشند کائولن یا خاک چینی هم گفته میشود. کائولن از نظر ترکیبات شیمیائی یک نوع سیلیکات الومینیم آبدار است و از خانواده رس ها میباشد. کائولن یک کانی بی نظیر صنعتی است زیرا در دامنه گسترده PH خنثی دارد, از نظر شیمیایی مقاوم است, سفید رنگ است, خاصیت پوشش دهی خوبی دارد.
کائولن ابتدا در سرزمین چین شناخته شد و لغت آن از کلمه Kao-Ling به معنی کوه بلند منشا گرفته است.
خواص کائولن:
پلاستیسیته کائولن- تعویض کاتیونی- دفلوکولاسیون- انقباض تر به خشک- استحکام خام- رنگ بعد از پخت- انقباض پخت.
موارد مصرف کائولن:
بیشترین بخش کائولن تولید شده پیش از این در صنایع سرامیک به مصرف میرسید, اینک در حدود 50% کائولن در کاغذ سازی, 20% در سرامیک و دیرگدازها, 10% در لاستیک سازی و 20% در صنایع رنگ و پلاستیک به مصرف میرسد.
در صنعت کاغذ سازی از کائولن بعنوان پرکننده و روکش استفاده میشود. در صنعت لاستیک سازی نیز کائولن را بعنوان پرکننده استفاده میکنند. از کائولن خالص و نرم در لاستیک های نرم نظیر کاشیهای لاستیکی و از کائولن ناخالص در تهیه ساخته های سرامیکی استفاده فراوان میشود. 
دلیل کاربرد فراوان کائولن در صنعت, دارا بودن ویژگیهای زیر است:
پرکننده و پوشش دهنده مناسب
از نظر شیمیایی در گستره وسیعی از تغییرات PH بدون تغییر باقی میماند
بعنوان جذب کننده مناسب مرکب و رنگها
بعنوان سخت کننده در صنایع پتروشیمی
داشتن رنگ سفید که انرا به صورت ماده رنگی قابل استفاده می سازد
جلای خاص و خاصیت سفیدکنندگی
خواص کاتالیزری
دارا بودن خاصیت پرکنندگی و پوششی بسیار خوب
نرم کننده سطح و غیر سایشی بودن ان
قابلیت اندک هدایت جریان الکتریسیته و گرما
ارزانی قیمت ان